نمی‌توان این را انکار کرد که کسب‌وکارها در شرایط پرشتاب امروزی و محدودیت‌های اقتصادی هر چه بیشتر به دنبال کاهش هزینه‌ها و ایجاد محیط‌های انعطاف‌پذیر هستند؛ بنابراین ایجاد و طراحی فضای کار اشتراکی بهینه قطعاً یک انتخاب استراتژیک برای آن‌ها به حساب می‌آید.
در این راستا گزارش‌ها نشان می‌دهد تعداد فضاهای کاری اشتراکی در دنیا از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲ به بیش از ۴۰ میلیون نفر در سال رسیده و تا همین نقطه هم در حال افزایش است؛ یعنی توجه جهانی به فضای کار اشتراکی چشمگیر است. حالا شما تصور کنید در ایران با توجه به رشد و افزایش استارتاپ‌ها و کسب‌وکارهای نوآور بسیاری از شرکت‌های معماری می‌دانند که بهینه‌سازی و طراحی فضای کار اشتراکی یک نیاز اساسی محسوب می‌شود.
این فضا منبعی از خلاقیت، تعامل و بهره‌وری است، اما در این میان سوال اصلی برمی‌گردد به اینکه که چگونه می‌توان فضای کار اشتراکی طراحی کرد، به طوری که تمام ویژگی‌های کاربردی و شرایط مد نظر هر کسبوکاری را در خود جای بدهد؟
اگر شما هم سوال‌تان همین است دست روی مطلب درستی گذاشته‌اید؛ چراکه قصد داریم به بررسی طراحی فضای کار اشتراکی آن هم به شکل مفید و بهینه بپردازیم، حق شما است تا قبل از هر تصمیمی نگاهی به ترتیب و نحوه‌ی ایجاد یک محیط کاری پویا و کارآمد بیاندازید.
گروه معماری معیار، با دانش تخصصی و تجربه موفق بین‌المللی در زمینه طراحی فضای کار اشتراکی همراه شما است تا بتوانید آنچه در ذهن خود دارید به بهترین حالت ممکن طراحی و اجرایی کنید.
تاریخچه فضای کار اشتراکی
با گسترش سیستم دفاتر مجازی و پیشرفت تکنولوژی، الگوی فضای کار اشتراکی به‌تدریج در جوامع پیشرفته شکل گرفته است. این در حالی است که تمامی اطلاعات و پرونده‌های کاری افراد اغلب در سیستم‌های شخصی آن‌ها ذخیره می‌شود. این الگو مبتنی بر مفهوم «هتلینگ اداری» است.
هتلینگ اداری تجربه‌ای است که بر اساس آن، فضای اداری به کارمندان برحسب نیاز و با رزرو مداوم تخصیص داده می‌شود. این روش، فضای فیزیکی مورد نیاز و هزینه‌های مرتبط با اداره یک شرکت را کاهش می‌دهد، در حالی که هر کارمند می‌تواند در صورت نیاز به منابع و تجهیزات اداری دسترسی پیدا کند. بسته به نحوه اجرا، هتلینگ اداری می‌تواند تحرک، بهره‌وری، انعطاف‌پذیری و کارایی بیشتری در فضاهای کاری اشتراکی ایجاد کند. به طور خلاصه، این مفهوم بر حذف صندلی‌های اختصاصی تاکید دارد.
نخستین مدل فضای کار اشتراکی دنیا، Base-C، در سال 1995 در شهر برلین آلمان تأسیس شد. برنی دیکووِن نیز برای نخستین بار در سال 1999 عبارت «Coworking» را به‌کار برد. او این واژه را برای توصیف فضاهایی به کار برد که افراد، در یک محیط مشترک و با امکانات برابر، مشغول فعالیت روی پروژه‌های شخصی خود هستند.
اولین فضای کار اشتراکی رسمی نیز در نهم آگوست سال 2005 توسط برنامه‌نویسی به نام براد نوبرگ در شهر سان‌فرانسیسکو افتتاح شد. این اقدام در واکنش به مراکز کسبوکاری که او آن‌ها را «غیراجتماعی» توصیف می‌کرد، انجام شد. این فضا شامل امکاناتی مانند 5 تا 8 میز کار، اینترنت رایگان، فضای غذاخوری و استراحت بود. در حال حاضر، شرکت WeWork به‌عنوان پیشگام فضاهای کار اشتراکی در جهان شناخته می‌شود.
فضاهای کار اشتراکی در ایران عمری کمتر از پنج سال دارند. ضرورت وجود چنین فضاهایی زمانی احساس شد که اکوسیستم کارآفرینی کشور تازه در حال شکل‌گیری بود و هر سال به تعداد استارتاپ‌ها افزوده می‌شد. با توجه به هزینه‌های بالای اجاره فضای اداری و تجهیز آن، و همچنین محدودیت منابع مالی استارتاپ‌ها، مراکزی با هدف مسئولیت اجتماعی و حمایت از کارآفرینی راه‌اندازی شدند. این مراکز میزبان کسب‌وکارهایی هستند که هنوز در مرحله رشد قرار دارند. گروه معماری معیار با تخصص در زمینه طراحی فضای کار اشتراکی همراه شما خواهد بود.
از جمله فضاهای کار اشتراکی فعال در تهران می‌توان به فینووا، زاویه، تیوان، آبی سفید، پارادایس‌هاب، پوی‌تک و هاوش اشاره کرد. همچنین، کارخانه‌های نوآوری آزادی و های‌وب به‌عنوان جدیدترین فضاهای کاری استارتاپی در تهران فعالیت دارند. به‌زودی کارخانه نوآوری درخشان یزد و کارخانه‌های نوآوری مشهد و شیراز نیز به این مجموعه‌ها افزوده خواهند شد.
ضوابط طراحی فضای کار اشتراکی
گروه معماران کالیو ویلکینسون با توجه به تجربه موفق خود در طراحی «گوگل پلکس»، از تکنیک تلفیق فضای کار و تفریح و ایجاد بستری برای تعامل میان افراد خلاق در فضاهای راهرویی و پیش‌بینی‌نشده استفاده کرده است. این رویکرد در پروژه‌های دیگر مانند طراحی دفاتر شرکت‌های مایکروسافت و اینتل نیز به‌کار گرفته شده است. در طول یک دهه گذشته، این ایدهها در طراحی فضاهای کاری خلاقانه و فضاهای اشتراکی استارتاپی همچنان در حال گسترش و بهره‌برداری هستند؛ جایی که خلاقیت معماری زمینه‌ای برای خلاقیت کاربران فراهم می‌کند.
این نوع چیدمان فضا برای استارتاپ‌ها نیازهای اساسی دیگری دارد که در ادامه بررسی می‌شود. در طول یک روز کاری، افراد در محیط‌های کاری استارتاپی به چهار حالت مختلف وارد و از آن خارج می‌شوند: تمرکز (انجام کارهایی که نیاز به دقت و توجه کامل دارند)، همکاری، یادگیری و معاشرت.
در دفاتر کاری باز، سه حالت همکاری، یادگیری و معاشرت تقویت می‌شود، اما ممکن است تمرکز دچار چالش شود. معماران برای رفع این مسئله، طراحی فضاهایی را پیشنهاد کرده‌اند که انواع تعاملات مختلف را پاسخگو باشد:
- پناهگاه
این فضا برای استفاده یک یا دو نفر در مواقعی است که به استراحت یا مکالمات محرمانه نیاز دارند. غرفه تلفن نمونه‌ای از پناهگاه در فضای باز اداری است. برخی از این فضاها باید امکان تماس تلفنی یا ویدئوکنفرانس را فراهم کنند و برخی دیگر برای مصاحبه یا جلسات کوچک بین همکاران، مجهز به میز و صفحه‌نمایش برای اشتراک‌گذاری باشند. - جلسات سرپایی محصور
این فضاها برای گردهمایی سریع سه یا چهار نفر طراحی شده‌اند که معمولاً در حین رفت‌وآمد انجام می‌شود. طراحی این فضاها به‌گونه‌ای است که از نظر بصری و صوتی از سایر فضاها جدا باشند تا تمرکز دیگران را مختل نکنند. - اتاق جلسات گروهی
این فضا باید ظرفیت پذیرش ۸ نفر یا یک تیم خاص را داشته باشد که مرتباً با یکدیگر ملاقات می‌کنند. این فضاها معمولاً قابل رزرو هستند و باید با فناوری‌های مناسب برای هدایت کسب‌وکارها تجهیز شوند. - فضای کنفرانس باز
این فضاها بیشتر در شرکت‌های بزرگ دیده می‌شوند و برای برگزاری کنفرانس‌ها و تقویت ارتباطات سازمانی استفاده می‌شوند. این فضاها با حذف مبلمان رسمی و استفاده از عناصر تزئینی غیررسمی، محیطی آرام و دلنشین ایجاد می‌کنند. - فضای استارباکسی (کار راحت)
این فضاها برای معاشرت، انجام هم‌زمان کار، تفکر و گفتگو طراحی شده‌اند. مثلاً گوشه‌ای برای نوشیدن قهوه در حین کار با لپ‌تاپ یا برگزاری جلسات غیررسمی. چنین فضاهایی معمولاً امکان استفاده از فناوری و تعاملات آزاد را فراهم می‌کنند و بستری برای ایده‌پردازی و خلاقیت بیشتر هستند. - کافه‌ها
فضاهای کافه بخش مهمی از تعاملات اجتماعی و تبادل نظر را تشکیل می‌دهند. در گذشته، کافه‌ها معمولاً با دیوارهای بلند و طراحی بسته ایجاد می‌شدند تا صدای صحبت‌ها مزاحم کار دیگران نشود. اما امروزه طراحی کافه‌ها شامل میزهای بزرگ، نیمکت‌های طولانی و فضایی برای تعاملات اجتماعی بیشتر است. این تغییر طراحی، فضای کاری را به محیطی شبیه به کافه استارباکس تبدیل کرده است که بسیاری از کارمندان آن را به‌عنوان فضای کاری ایده‌آل خود معرفی می‌کنند.
تمهیدات فضایی و تأثیرات آن بر خلاقیت
عناصر طراحی مانند استفاده از رنگ‌های غیرمتعارف، صندلی‌های خاص، میز بیلیارد، سرسره، تاب و… از یک سو محیط کاری خاطره‌انگیز ایجاد می‌کنند و از سوی دیگر، با کاهش استرس و قوانین سخت‌گیرانه محیط کار، امکان خلاقیت و راحتی بیشتر کارکنان را فراهم می‌آورند.
به گفته دویگو در راهنمای طراحی فضاهای کاری اشتراکی، بخشی از فرهنگ سازمانی خوب، فراهم کردن محیطی جذاب اما کاربردی است که افراد بتوانند بهترین عملکرد کاری خود را ارائه دهند. خلاقیت برای شرکت‌های رقابتی ضروری است و می‌تواند در قالب‌های مختلف ظهور کند. شرایط محیطی مناسب نقش مهمی در تقویت این خلاقیت دارد.
عوامل کلیدی در طراحی فضای کار اشتراکی
۱. براورد هزینه‌ها و تعیین بودجه
از خود بپرسید هزینه‌ی ایجاد و طراحی یک فضای کار مشترک چقدر است؟ می‌توانید در همین گوگل نگاهی بیاندازید یا از مشاوره شرکت‌های معماری کمک بگیرید. بدون تردید راه اندازی فضای کاری اشتراکی نیاز به سرمایه‌گذاری اولیه دارد؛ بنابراین اگر نمی‌خواهید در ادامه‌ی مسیر کسر بودجه داشته باشید باید به فکر داشتن یک برنامه مالی دقیق باشید و موارد زیر را در نظر بگیرید:
- هزینه‌های اجاره یا خرید مکان
- تهیه مبلمان‌های راحتی و متحرک
- تهیه تجهیزات تکنولوژیکی
- هزینه های عملیاتی و بازاریابی
- ارزیابی خواسته‌های اعضا و همکاران بالقوه
- تعیین فضای کاری مدرن و شیک یا لوکس یا حتی دکوراسیونی سنتی و کلاسیک یا شاید فضایی ترکیبی و کاملاً متفاوت!
- دقت روی تعمیر و نگهداری تجهیزات و استفاده از وسایل با کیفیت مناسب و دارای ضمانت و گارانتی
۲. آغاز با نیازهای واقعی و توجه به تنوع نیازها
فضای کار اشتراکی همان‌طور که از اسمش پیداست محیطی است که به شکل مشترک بین افراد یا گروه‌هایی با اهداف و نیازهای متفاوت قابل استفاده باشد. بنابراین طراحی فضای کار اشتراکی باید به نیازهای مختلف کسب‌وکار پاسخ بدهد؛ البته که نیازهای یک استارتاپ کوچک با تیم‌های بزرگ متفاوت خواهد بود.
به طور مثال اگر شما صاحب یک استارت‌آپ فناوری هستید و در شرکت‌تان تیم‌های توسعه‌دهنده‌ی نرم‌افزار فعال هستند، حتماً به محیطی با اتاق جلسات باز و فضای مشترک نیاز دارید تا افراد بتوانند ایدهها و برنامه‌های خود را به اشتراک بگذارند.
اما اگر شما کسب‌وکار و تیم‌های بزرگ‌تری دارید ممکن است به فضاهای خصوص و جداگانه نیاز داشته باشید تا افراد بتوانند کارهای پیچیده‌تر یا جلسات مهم خود را با تمرکز بیشتری پیش ببرند.
۳. تعیین محدوده‌های مشترک در طراحی فضای کار اشتراکی
مشخصاً تقسیم‌بندی و تعیین فضای متناسب در افزایش تعاملات و به اشتراک‌گذاری ایدهها تاثیر مثبتی خواهد داشت. این مورد ممکن است شامل ایجاد فضای باز برای بحث‌های گروهی، اتاق‌های جلسه برای پروژه‌های مشترک یا تعیین فضایی برای استراحت و گپ و گفت غیررسمی با همکاران باشد. اما به طور کلی شامل نکات زیر است:
- طراحی باید به شکلی باشد که قسمت‌های مختلف برای همه قابل دسترس باشد و به خوبی برای ارتباط و همکاری در کسب و کار شما علامت‌گذاری بشوند.
- سازماندهی این فضاها باید احساسی دعوت‌کننده و سازنده را با پیکربندی‌های منعطف ایجاد کند، یعنی با نیازهای مختلف پروژه‌ها و تیم‌ها سازگار باشد.
- باید یکپارچه‌سازی و انتخاب امکانات رفاهی متناسب با نیازها و فضا را هم در نظر بگیرید تا بتوانید کار گروهی را برای کارکنان و مدیران تسهیل کنید.
۴. ایجاد محیطی دلپذیر: محیطی سالم و پرانرژی برای افزایش بهره‌وری
به لحاظ روانی محیط دلپذیر باعث می‌شود که افراد ترغیب بشوند وقت بیشتری را در محیط کار اشتراکی سپری کنند. داشتن چنین ویژگی‌ای می‌تواند شامل اجزای تزیینی، نورپردازی مناسب و امکانات راحتی باشد. اما بیایید تا در ادامه به طور جزئی‌تر هر کدام را شرح دهیم.
با نورپردازی مناسب فضایی روشن بسازید: استفاده از نور طبیعی می‌تواند روی خلق‌وخوی افراد تاثیر بسزایی بگذارد و بهره‌وری را بالا ببرد؛ البته این طور نیست که هر چه نور بیشتر باشد و هر چه بیشتر چراغ و لامپ تعبیه شود همان‌قدر هم محیط خوشایند و دلپذیر به نظر برسد؛ بلکه تنظیم نورپردازی و به‌خصوص وجود نور طبیعی یکی از راه‌های تضمینی برای تقویت تمرکز و خلاقیت است. به طور مثال این ویژگی شرکت گوگل را به سمت ایجاد پنجره‌های بزرگ و نور طبیعی در دفاتر خود برده است تا کارکنان احساس آزادی و راحتی بیشتری داشته باشند.
هوای تازه برای افکار خلاقانه: استفاده از سیستم‌های تهویه هوا آن هم در جای مناسب برای مکانی که به شکل مشترک استفاده می‌شود یک وسیله‌ی راحتی ضروری است. جالب است بدانید بر اساس تحقیقاتی در دانشگاه هاروارد کیفیت و تمیزی هوای محیط کاری ارتباط مستقیمی بر کارایی و کاهش میزان غیبت کارکنان دارد.
استفاده از رنگ‌هایی که شما را به کار وادارند: در طراحی و بحث دکوراسیون استفاده‌ی درست از رنگ‌ها علاوه بر اینکه به زیبایی محیط کمک می‌کنند، روحیه احساسات و روحیه‌ی کارکنان را هم هدف می‌گیرند. به عنوان مثال رنگ‌های روشن با ترکیبی از رنگ‌های آبی و سبز حسی از آرامش و تمرکز را ایجاد می‌کنند در حالی که قالب بودن رنگ‌های گرم مثل نارنجی انرژی را افزایش می‌دهند.
عوامل تزئینی و طبیعی: ترکیب زیبایی و طبیعت برای خلق محیطی الهام‌بخش و دلنشین یک فاکتور اساسی است. در جهت طراحی فضای کار اشتراکی به طور مثال طراحی مینیمالیستی می‌تواند ساده و شیک باشد اما در عین حال تاثیرگذار و زیبایی در حد تعادل را ایجاد کند. از طرفی استفاده‌ی به جا از مواد طبیعی در دکوراسیون داخلی مثل چوب، سنگ و گیاهان طبیعی برای ایجاد حس گرمی و آرامش فوق‌العاده هستند.
۵. راه‌اندازی تجهیزات مدرن: راحتی و کارآیی در هر گوشه
ماجرای اصلی راحتی و کارایی روزانه در طراحی فضای کار اشتراکی است. اولویت برمی‌گردد به اینکه کارکنان بتوانند ساعت‌های طولانی‌تری را در محیط کار بدون احساس خستگی و ناارامی بگذرانند تا بهره‌وری بیشتر هم اتفاق بیفتد. البته نکته این است که دانستن ترجیحات و تجربیات کارمندان و اعضا در کارآیی و بهینه کردن ابزارها و تجهیزات روشی کمک‌کننده است. اما تجهیزات شامل چه مواردی می‌شود؟
- انتخاب مبلمان ارگونومیک و راحت
- صندلی‌های راحت و میزهای قابل تنظیم
- امکان اتصال به اینترنت پرسرعت
- سیستم‌های صوتی باکیفیت برای جلسات آنلاین و آفلاین
- امکانات فنی به‌روز و پیشرفته مثل پروژکتورها و صفحه‌نمایش‌های بزرگ برای برگزاری کنفرانس‌ها و جلسات
- استفاده از فناوری هوشمند مثل کارت به جای کلید، استفاده از سیستم پرداخت دیجیتال، بهره‌گیری از نرم‌افزارهای مدیریت اداری، ایجاد امنیت سایبری، کنترل‌های نوری IoT و …
۶. طراحی انعطاف‌پذیر و باز در جهت تعامل بیشتر و ایده‌های نوآورانه‌تر
یادتان باشد موظف هستید محیطی را ایجاد کنید که کارکنان احساس رضایت بیشتری داشته باشند و بدون دغدغه‌ی خاصی با دیگر همکاران ارتباط بگیرند و تعامل کنند. این امر به انعطاف‌پذیری طراحی شما بستکی دارد. قابلیت انعطاف‌پذیری در فضای اشتراکی یعنی خیلی راحت بتوان در صورت نیاز، فضا را تغییر داد. در این راستا قابلیت تنظیم اتاق‌های جلسات و کارگاه‌ها آن هم به شکل موقت از کارهای ضروری است.
دقت کنید که انعطاف‌پذیری، نیاز به تغییرات مداوم و پروژه‌های مختلف را پوشش می‌دهد اما اگر حرفه‌ای انجام نشود نتیجه‌ی معکوس دارد و باعث به هم ریختگی و کندی انجام کار می‌شود. تصور کنید مبلمان متحرکی را انتخاب کرده‌اید اما فضا ان‌قدری جا دار نیست که بتوانید تغییرات مبلمان را به سرعت و به‌راحتی انجام بدهید؛ بنابراین در ابتدا فضا را طوری ایجاد کنید که سازگار با تغییرات باشد.
۷. طراحی فضاهایی برای استراحت و غذا خوردن
در نظر گرفتن قسمتی از فضا برای استراحت یا صرف غذا و نوشیدنی بدون شک جذاب و حتی بسیار ضروری است. تصور کنید کارکنان برای فرار از روزمرگی و خستگی به کنجی مثل آشپزخانه یا کافه پناه ببرند، در کنار همکاران یک نوشیدنی دلچسب یا غذای خوشمزه سفارش بدهند و در همین حین به تبادل و تعامل در ارتباط با ایدهها بپردازند! شک نکنید این کار در طراحی فضای کار اشتراکی میزان بهره‌وری فوق‌العاده کاربردی خواهد بود.
از این جهت اگر فضای اضافی در آشپزخانه دارید، پیشنهاد می‌کنیم کنجی را برای ناهارخوری در نظر بگیرید اگر هم فضای کافی ندارید، حتی چند صندلی اپن می‌تواند تنوع و جذابیت لازم را به محیط ببخشد؛ البته که در طراحی، سادگی و مینیمالیسم را نباید فراموش کرد تا فضای بیشتری برای استفاده از کابینت‌ها داشته باشید.
- برای راحتی بیشتر از میزهای فلزی استفاده کنید؛ چراکه نگهداری آن‌ها ساده است.
- اگر فضای کمی دارید، می‌توانید به سراغ گوشه‌های بلااستفاده محیط بروید و هر متر مربع را به بهترین و کاربردی‌ترین شکل طراحی کنید.
۸. حفظ حریم شخصی در طراحی فضای کار اشتراکی
پر واضح است که وقتی در انجام پروژه‌ها نیاز به دقت و حساسیت بیشتری باشد آن‌جاست که در فضاهای کار اشتراکی وجود حریم خصوصی اهمیت پیدا می‌کند؛ بنابراین طراح در اینجا باید به فکر استفاده از پارتیشن‌‌های مخصوص یا ایجاد اتاق‌های بسته برای جلسات خصوصی باشد.
نکات کلیدی در بهبود طراحی فضای کار اشتراکی
۱. برگ برنده فقط با ارزیابی و تداوم برای ارتقاء تجربه‌ی کاری در دست شماست
فکر نکنید بعد از طراحی فضای کار اشتراکی کار تمام است، شما با یک فرآیند دائم روبه‌رو هستید که باید به طور منظم بررسی و ارزیابی شود. این کار باعث می‌شود فضای اشتراکی مطابق با نیازهای روز پیش برود تا به محیطی کارامد و پویا تبدیل بشود. برای این منظور می‌توانید موارد زیر را بررسی کنید:
- استفاده از نظرسنجی‌های کاربران
- ارزیابی رفتار کاربران
- شناسایی نقاط قوت و ضعف
۲. طراحی دیوارهای تورفته و پنهان‌کاری هنری
انتخاب مواد مناسب برای قسمت‌های تورفته و طاقچه، رنگ‌های هماهنگ با سایر اجزای فضا و همچنین استفاده از نورپردازی خاص می‌تواند جلوه‌ای جذاب و کاربردی در محیط ایجاد کند. فضاهای تورفته فضای غیرقابل استفاده‌ای نیستند حرفه‌‌ای‌ها این قسمت‌ها را به‌راحتی به نقطه‌ای برای ذخیره‌سازی یا فضایی برای قرارگیری اشیای دکوری یا کتاب‌ها تبدیل می‌کنند.
۳. نظم در ایجاد فضای ذخیره‌سازی هوشمند
در بهینه‌سازی فضای کار اشتراکی طراحی قفسه‌ها و کمدهای دیواری مخفی یا جعبه‌های ذخیره‌سازی زیر میزها و صندلی‌ها یکی از اولویت‌ها است. این کار از لحاظ طراحی هم زیبایی‌بخش است هم امکان ذخیره‌سازی و نگهداری اصولی و کاربردی فایل‌ها، کیف‌ها و لوازم مختلف را فراهم می‌کند.
بماند که در صورتی که فضا داشته باشید برای نگهداری اقلامی که به طور موقت استفاده می‌شوند دست‌تان باز است و به این ترتیب به‌آسانی می‌توانید فضا را طبق نیازهای متغیر کاربران به روز کنید.
۴. جزئی‌نگری به‌طوری که جزئیات بر کلیات تاثیر بسزایی بگذارند
در اینجا حرف اصلی توجه به جزئیات است. این نکته می‌تواند شامل توجه به انتخاب متریال‌ها، هماهنگی و ترکیب رنگ‌ها و حتی نحوه‌ی قرارگیری عناصر در کنار هم باشد. تصور کنید یک لامپ دیواری با طراحی حرفه‌ای و کاربردی می‌تواند علاوه بر تامین روشنایی به عنوان عنصر تزئینی بسیار تاثیرگذار عمل کند.
۵. انتخاب‌های درست در طراحی فضاهای اشتراکی
در فرآیند طراحی فضای کار اشتراکی آن هم به شکل بهینه هیچ چیزی به اندازه‌ی انتخاب‌های درست اهمیت ندارد. از ما می‌شنوید یکی از کلیدی‌ترین مراحل، رفتن به سراغ معماران و مهندسان مجرب است؛ البته فکر نکنید که داشتن تجربه و مهارت برای طراحی فضا کفایت می‌کند، شما باید به همکاری با حرفه‌ای‌هایی فکر کنید که ذهنی خلاق و نوآور دارند و با توجه به بودجه، شرایط، اندازه‌ی فضا و نیازها دیدگاه‌های تازه و متفاوتی برای بهره‌برداری بهینه از فضا ارائه می‌دهند.
خوب تحقیق کنید و در نظر داشته باشید که همکاری با طراحانی که هم به زیبایی‌شناسی فضا دقت دارند هم توانایی رفع مشکلات احتمالی و چالش‌های عملی را دارند، می‌تواند رمز موفقیت یک پروژه موفق در طراحی و بهینه‌سازی فضاهای اشتراکی باشد.
در نهایت باید بگوییم در وضعیت اقتصادی موجود و با توجه به عصر مدرن هیچ مدیر و صاحب کسبوکاری از فضای کار اشتراکی کاربردی و در عین حال زیبا و جذاب بدش نمی‌آید. اما دانستن نکات مهم و عوامل تاثیرگذار در این طراحی بسیار ضروری است که سعی کردیم به طور جامع در این مطلب به آن‌ها بپردازیم.
پرسش‌های متداول
1. فضای کار اشتراکی چیست؟
فضای کار اشتراکی یک محیط فیزیکی یا مجازی است که افراد و شرکت‌ها برای انجام کارهای خود از آن استفاده می‌کنند. این مکان‌ها ممکن است شامل امکاناتی مثل ایستگاه‌های کاری، امکانات اجتماعی، تجهیزات مدرن و فناوری باشند. در اینجا، افراد مختلف می‌توانند در یک محیط مشترک کار کنند و ایدهها و تجربیات خود را به اشتراک بگذارند.
2. چگونه می‌توان فضای کار اشتراکی را بهینه طراحی کرد؟
برای طراحی بهینه فضای کار اشتراکی، باید به موارد زیر توجه کرد:
- تعیین نیازها: ابتدا باید نیازها و اولویت‌های کسب و کار یا افرادی که از فضای کار اشتراکی استفاده می‌کنند، مشخص شود.
- ایجاد انعطاف‌پذیری: فضا باید به گونه‌ای باشد که افراد بتوانند آن را بر اساس نیازهای خود تغییر دهند.
- فناوری و امکانات مدرن: استفاده از فناوری‌های به‌روز و امکانات مدرن به بهبود عملکرد کمک می‌کند.
- تشویق به همکاری و اشتراک گذاری: باید ایجاد انگیزه برای همکاری و اشتراک‌گذاری ایدهها با استفاده از جوایز و تقویت مثبت مدیریت شود.
- ایجاد محیطی دلپذیر: محیطی دلپذیر باعث می‌شود که افراد بخواهند وقت بیشتری در فضای کار اشتراکی بگذرانند.
3. چه امکاناتی در یک فضای کار اشتراکی بهینه باید وجود داشته باشد؟
یک فضای کار اشتراکی موفق باید دارای امکاناتی مانند ایستگاه‌های کاری مجهز، اینترنت پرسرعت، امکانات کافی برای ملاقات‌های تجاری، فضای اجتماعی برای استراحت، کافیترین تجهیزات فناوری، و امکانات آشپزخانه باشد.
4. چگونه می‌توان تشویق به همکاری و اشتراک گذاری را ترویج داد؟
برای تشویق به همکاری و اشتراک‌گذاری در فضای کار اشتراکی، می‌توانید از راه‌هایی مانند تشویق اعضاء با پاداش‌ها یا تقویت مثبت، ایجاد فرهنگ سازمانی مثبت و اشتراک فرهنگ کمک گرفته و از مواردی مانند مسابقات و پروژه‌های تیمی برای همکاری بهره برد.
5. چرا ایجاد محیطی دلپذیر در فضای کار اشتراکی بهینه مهم است؟
محیطی دلپذیر باعث می‌شود که افراد از وقت بیشتری در فضای کار اشتراکی استفاده کنند. این محیط می‌تواند با ایجاد تزیینات مناسب، نورپردازی مطلوب و امکانات راحتی مانند صندلی‌های راحت و آشپزخانه مجهز، ایجاد شود.
